எனது குரல்களை

எனது குரல்களை

நான் கண்டுகொள்கிறேன்

உடலுரசிய பூனைகளின் வால்களை கனவில் காண்கிறேன்

மௌனத்தை குரல்களால் அனுபவிக்கும்போது

வெற்றிடத்தில்

சொட்டி

ஒலிக்கிறது வலி

எல்லாவற்றையும்

அறிய முயற்சிக்கும் பிடிவாதத்தில்

மழை பெய்யட்டும்

காகிதங்களை எரிக்கிறேன்

எழுத்துகள் புகைந்து சித்திரத்தை வரைந்து விட்டுப் போகிறது

நடுத்தெருவில் கண்டெடுத்த புல்லாங்குழலின்

மத்திம துளையில்

நாடோடி தன் யாசகக் குரலை

விட்டுச் சென்றுள்ளான்

பியானோக்கள் தங்கள் கட்டைகளென

என் வீட்டை அதிர்வுறச்செய்கிறது

நடுங்குதலில்

துடித்தெழும்புகிறது

பெரும் இசை

எல்லாவற்றையும் குரல்களாக்க

அந்தகன் முயல்கிறான்

தன் குரலை பிரதியெடுப்பவனை நாளும் ஓயாது தேடுகிறான்

தன் குரலை பார்க்க முடியதெனினும்

செவிகளால் ஒரு உரசல்

அல்லது

ஒரு சிறிய புணர்ச்சி

இவ்வளவே

அந்தகனுக்கு அவன் குரலை ஒலித்துக்காட்டுவது

அந்தகனால்தான்

முடியும்

முடியவேண்டுமென நான் நம்புகிறேன்

அந்தகனுக்கு நெருக்கமாக

அவனுக்கு உறவாக

குரல் மட்டுமே இருக்கிறது

அந்தகனது  குரலை பிரித்தெடுக்கும் அந்தகன் அறிவான்

அது

மாபெரும் சவால்

கொலை

நிகழ்த்திக்காட்ட இயலாத குழந்தையின் தற்கொலை

அந்தகனின் குரலைத் திருடத் தயாராயிருக்கும்

இசைக்குறிப்பை

எழுதும் விரல்களை நான் அறிவேன்

அவை அந்தகர்களின் கடவுளர்களுடையது

கடவுளும் அந்தகனாய் இருக்கும்போது

சித்திரம் நிறங்களால் கலங்கி விடுகிறது

கடவுள் அந்தகன்

காட்சிகளால் அந்தகனின் குரலை அனுபவிக்கமுடியாது

அந்தகனை பார்வையுள்ளவர்களால் சபிக்க

ஆசிர்வதிக்க

மன்னிக்கமுடியாது

அவன் அந்தகன்

இருளின் நிறத்தை ஓயாது புணர்ந்து சலிப்பவன்

புணர்ச்சி

விழியுள்ளோருக்கு வெறும் சித்திரம்

ஒப்பிட்டுக் கொள்ளும் சதையின் கனபரிமாணங்கள்

பெயர்கள்

உதற முடியா ஈரம்

விரல்களைக் குழப்பும் வெறும் பிசுபிசுப்பு

அந்தகனுக்கு

புணர்ச்சி குரலில் தோன்றி

குரலில் முடியும் இசைக்குறிப்பு

அவன் இசைஞன்

கண்கள்

உள்ளவர்கள்

செவிகளை இழப்பாளர்களாக

அந்தகனுக்கு இரண்டு குரல்கள்

இருக்கும் பட்சத்தில் மானுடச்செவிகள்

இருள்பூச வேண்டுமென  நான் நம்புகிறேன்

அந்தகனின் குரலை இசைக்க

நாடோடி தெருவில் இறங்குகிறான்

ஒரு பெண் தானமிடுகிறாள் குரலை

தெருவின் சித்திரம் இவ்வாறாக நிறைவுபெருகிறது

ஒரு குரல்

தனித்து ஒலிக்கிறது